Τα τελευταία χρόνια το ποσοστό των ανθρώπων που ταλαιπωρούνται από συμπτώματα ψυχαναγκαστικού τύπου συνοδευόμενα ή όχι από ιδεοληπτικές σκέψεις, αυξάνεται σημαντικά. Ο ρόλος μας ως ψυχολόγοι είναι σε πρώτο επίπεδο, πέρα από τον εντοπισμό της δυσκολίας, η ενδυνάμωση του ατόμου ώστε να αποδεχθεί ίσως την αναγκαιότητα για μια δια βίου λήψης βοήθειας αλλά και να διαχωρίσει τις σκέψεις και εμμονές που το κατακλύζουν, από την ταυτότητά του, ως ξεχωριστό κομμάτι μιας ψυχικής ασθένειας.
Στόχος μας είναι η απενεχοποίηση του για τις σκέψεις αυτές αλλά και η διαχείριση του υπέρμετρου άγχους που τις συνοδεύει.